In Voorburg is eind 2020 ‘Stichting Erfgoed Prinses Marianne’ opgericht. De doelstelling is het verzamelen, bewaren en verspreiden van kennis omtrent haar leven, het erfgoed en de internationale betekenis ervan. Daar is meer dan ooit aanleiding toe. Door nieuwe ontdekkingen uit het roemruchte verleden van prinses Marianne der Nederlanden (1810-1883) kan meer kennis worden toegevoegd aan wat we nu al weten van haar indrukwekkende en succesvolle leven waarin zware tegenslagen niet ontbraken.
Naast Nederland liggen haar voetsporen vooral in andere Europese landen, zelfs tot in Egypte en Palestina. Regelmatig reisde zij tussen haar bezittingen in Nederland, Pruisen (nu Duitsland), Italië, Silezië (nu Polen) en Oostenrijk (nu Tsjechië). Een deel van haar leven brengt deze dochter van koning Willem I door op haar buitenplaats in Voorburg, in de villa Celimontana te Rome, in het jachtslot Weisswasser dichtbij haar Poolse kasteel Camenz en op haar kasteel Reinhartshausen bij Wiesbaden, waar zij in 1883 zou overlijden. Overal laat zij zich met grote kennis van zaken gelden. Marianne is niet alleen een zakenvrouw en weldoenster maar ontpopt zich ook als bouwmeester, componiste en kunstverzamelaar, die haar eigen museum voor het publiek openstelde.
Een van de bronnen is de ontdekte reeks van circa 320 persoonlijke brieven die door de prinses op zo’n 700 kantjes geschreven zijn in het Duits. Andere brieven werden door haar geschreven in het Frans en Nederlands. De brieven worden nu minutieus getranscribeerd. Met de recente oprichting van ‘Stichting Erfgoed Prinses Marianne’ kan dan ook veel meer vormgegeven worden aan verdiept onderzoek naar het werk en leven van deze unieke Oranjetelg. Hiertoe zijn ook met diverse buitenlandse archieven waardevolle contacten gelegd.
Om de internationale betekenis van haar leven in het Europa van toen voldoende te onderbouwen en uitstraling te geven, gaat het bestuur van de stichting na van welke geëigende communicatie gebruik gemaakt kan worden. Hoge prioriteit heeft het realiseren van intensieve contacten tussen Voorburg en Camenz, waar Mariannes kasteel in oude luister wordt hersteld. Hiertoe worden binnenkort stappen ondernomen. Verder is een van de ideeën het inrichten van een documentatiecentrum als ‘Mariannehuis’. Tevens wordt er gewerkt aan een nieuwe biografie over de prinses. Ook een nog uit te werken plan is het maken van een meertalige tv-documentaire met als leidraad de authentieke brieven. Zo wordt het levensverhaal van Marianne indringend weergegeven als de prinses die in hofkringen het zwarte schaap van Oranje werd en liever doodgezwegen, maar die feitelijk haar tijd ver vooruit was.
Het bestuur van de stichting bestaat uit mr. C.M. Zwartepoorte (voorzitter), drs. C.L. van der Leer (secretaris), M.C.A.M. Mooijman (penningmeester), drs. M.E. Spliethoff en jhr. A.A.L. van Bunge.
